Twee aspecten van de Parijse pioniersfase in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw zijn bijzonder opmerkelijk. Het eerste is de spectaculaire omvang en kosten van de onderneming. Zo werd alleen al in de begroting van 1973 een bedrag van 2 miljard FRF voor het project uitgetrokken. Dit komt overeen met ongeveer 1,37 miljard euro in 2005, en dichter bij het dubbele van het aandeel van de (toen veel kleinere) economische productie in de regio. Deze en latere uitgaven worden deels verklaard door de regionale vervoersbijdrage, een kleine heffing op bedrijven die klaarblijkelijk profiteren van de grote arbeidsmarkt die het Parijse herbergier ter beschikking stelt (zie de Parijse herberekeningskaart).

 

Het Paris rer network is ontstaan op 9 december 1977 met de samenvoeging van de segmenten Nation-Boissy en Auber-Saint-Germain-en-Laye als de oostelijke en westelijke helften van de Paris rer Line A in Châtelet - Les Halles in het hart van Parijs. De zuidelijke Ligne de Sceaux werd tegelijkertijd vanuit Luxemburg uitgebreid tot lijn A bij Châtelet - Les Halles en werd zo de nieuwe lijn B. Het systeem van de lijnbelettering in Parijs werd bij deze gelegenheid aan het publiek geïntroduceerd, hoewel het al enige tijd intern werd gebruikt bij de RATP en de SNCF.

 

Het Paris rer wordt deels geëxploiteerd door de RATP, de stadsvervoersautoriteit die de Métro exploiteert, en deels door de SNCF, de nationale spoorwegexploitant; de verschillen zijn voor de ruiters tijdens de normale exploitatie weinig zorgwekkend vanwege de naadloze tariefstructuur en het ontbreken van de benodigde transfers op de grenzen van de SNCF/RATP. Het totale verkeer op de centrale gedeelten van de door de RATP geëxploiteerde Songlijnen A en B bedroeg in 2006 452 miljoen; het totale verkeer op alle door de SNCF geëxploiteerde lijnen (zowel de GEN- als de Transilien-treinen) bedroeg 657 miljoen passagiers, zoals vermeld op de kaart van de Parijse Songlijnen.